27 Temmuz 2010 Salı

Ladies and gentlemen we are floating in space!














Bunu okuyan herkes burda kendinden bir parça bulur.Herkes durur,düşünür ve düşünür. Ve düşünemez. Ve sonra herkes kaybolur. Sadece boşluk olur..Bayanlar baylar; şimdi boşlukta süzülüyoruz..


sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
ışığı gördüm, korktum
ağladım.
zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim .
karanlığı gördüm, korktu
m.
gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi, ağladım.
yaşamayı öğrendim
doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim.
zamanı öğrendim, yarıştım onunla..
zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim.
insanı öğrendim.
sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.
sevmeyi öğrendim, sonra güvenmeyi
sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu, sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.
insan tenini öğrendim. sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.
evreni öğrendim. sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek gerektiğini öğrendim.
ekmeği öğrendim. sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini..
sonra de ekmeği hakça üleşmenin bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim.
okumayı öğrendim
kendime yazıyı öğrettim sonra...
ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...
gitmeyi öğrendim. sonra dayanamayıp dönmeyi...
daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...
dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta...
sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğini gördüm.
düşünmeyi öğrendim. sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim. sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek olduğunu öğrendim.
namusun önemini öğrendim evde...
sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu; gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el sürmemek olduğunu öğrendim.
gerçeği öğrendim bir gün..ve gerçeğin acı olduğunu..
sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da lezzet kattığını öğrendim.
her canlının ölümü tadacağını ama "sadece bazılarının hayatı tadacağını" öğrendim..

MEVLANA CELALEDDİN-İ RUMİ

1 yorum:

Wanda dedi ki...
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.