13 Ocak 2008 Pazar

Fethi Benslama/ İslam'ın Psikanalizi


“Kitleleri aslolan’a bağlama teşebbüsü kimilerinde şaşkınlık ve kuşku yaratmıştı, ama halktan ve orta sınıflardan birçok insan arasında hipnotik bir durum yarattığı da belliydi. Belleğin çocuksu kullanımına, arkaik olanla ideal olanın kamusal alanı büyük bir patırtı ve gösterişle işgal ettiği bir anakronizme imkan tanıyordu. Küflenmiş, eski olma sanki sahiciliğin güvencesiymiş gibi, her yerde, her bedende, giyimde, varolma ve bir arada bulunma tarzında bile iğrenç görülen şeyler çoğalıyordu. Dil, ata yadigarı bir eşya gibi didik didik edilir hale gelmişti. Kimileri bu dönemde doğmuş olmalarını bile yanlışlık olarak görüyordu. “İslamın şafağı”nda yaşamış insanlara atfedilen söz, tavır ve davranışları benimsedikleri görülmekteydi. Güncellik sürekli olarak başlangıçtaki olaylara yakınlaştırılıyor ve silinerek üzerine başka şeyin yazılmış olduğu bir parşömen gibi algılanıyordu ve o silinen yazı yaşanan zamanın yüzeyine doğru çıkarak şimdiki zamanı yutuyordu.”




Hiç yorum yok: